Bram Doeves belicht voor u elke week een mooie bridge- of dampartij. Interessante stellingen, een leuke puzzel om over na te denken of een verslag van een goed gespeelde wedstrijd. Deze week de afgang op het EK in 1963.
De afgang van NL in Baden-Baden 1963, maar NL WK in 1993
In het Bondsblad Bridge van september 1963 stond een interessant ingezonden stuk van een teleurgestelde supporter van het NL open team in Baden-Baden 1963 dat daar meedeed aan de Europese kampioenschappen bridge. Uit de selectiewedstrijden vooraf leek een beresterk team te voorschijn te komen. De wereldkampioenen parenbridge van 1966, Bob Slavenburg en Hans Kreijns, konden zich in 1963 niet eens plaatsen voor dit superteam, ze werden slechts zevende. Toch bakte dit team er helemaal niets van, het eindigde heel diep in de achterhoede op de 16e plaats van de 18 teams. In 1963 werd Engeland eerste, Italië tweede en Polen derde. Het excuus was dat het team nog uit amateurs bestond met nu eenmaal ‘amateuristisch gedrag’:
- - Met een steeds slechtere conditie voor zo’n langdurig toernooi;
- - Naarmate het toernooi vorderde, werden de hoofden roder en de inspiratie kleiner;
- - Te weinig slaap, afnemende concentratie: grove blunders: aftroeven ipv kleur bekennen;
- - Een deel van de spelers moest voor toernooi zijn vakantie inzetten, daarom ook dames mee, die van de coach een avondje vrij eisten voor hun doodvermoeide echtgenoten of die, na een hele tijd van muisstilte, nog wel even naar de bar wilden voor een wijntje, en dan werd het weer te laat;
- - En naarmate de boardnummers hoger werden, werden de oogjes kleiner;
- - Dit toernooi werd ook nog eens in een casino gehouden, met alle verleidingen van dien;
- - En een speler die geld had verloren in het casino, zat dan de dag daarop met een hoofd vol zorgen of ergernis en miste de juiste mentale instelling voor zijn beste spel;
- - In de schaarse vrije tijd waren er toch ook weer de robbertjes bridge met rijkelui om dollars;
- - Gebrek aan besef bij de spelers dat ze ‘de vaderlandse eer’ verdedigden;
- - Zo leek het team onverschillig te staan tegenover het belachelijke teamdebacle;
- - Het team straalde meer animositeit uit dan saamhorigheid;
- - Effect selectiewedstrijden vooraf: geen homogeen team maar los zand.
Nou, dat waren dus heel wat punten om aan te werken, en het duurde nog 30 jaar, maar toen stond er een Nederlands team, dat weinig gemeen had met dat van 1963 en dat in 1993 in Chili/Santiago wereldkampioen werd. Het is altijd mooi om bij bridge van die arrogante ‘cowboys’ te winnen en dat deed Nederland in de kwartfinales. Lang stond VS1 voor, maar in onderstaand spel kantelde de match.
Het legendarische spel 92. West NZ
 |
 |
In de open kamer gebeurde er niets bijzonders. Bauke Muller maakte zijn 4♥-contract precies. Maar in de gesloten kamer boden de Amerikanen een conventie verkeerd uit.
2♣: een “random”: of een sterke manche-forcing, of een zwakke hand van 0-5 pt.
2♠: na een random is dit een transfer naar klaveren, maar Levin dacht aan echte schoppen en bood daarom 5SA, een poging om groot slem schoppen te gaan spelen. Toen er 7♣ volgde, had Levin nog steeds niets in de gaten en bood 7♠. Pas toen Weichsel daar 7SA van maakte en Leufkens doubleerde, bemerkte Levin zijn blunder en brulde onbeschoft een hoop smerigheid bij elkaar. Berry Westra liet zich echter niet van de wijs brengen en kwam met schoppen uit, voor de aas van Enri Leufkens. Enri kwam later weer aan slag met ♦V, vervolgde met harten waarna de communicatie tussen Noord en Zuid was verbroken en waardoor NL nog een slag kon pakken: gedoubleerd drie down! NL kwam toen voor met 187-178 en won met 208–180.
Bram Doeves (
U vindt alle denksportcolumns hier terug: www.zoetermeeractief.nl/sport/denksport-rubrieken
