Schaken is een spel van alle tijden en voor alle leeftijden. Uit de rijke schaakgeschiedenis komen veel prachtige partijen schaak, leuk om na te spelen, maar altijd interessant om van te leren! Deze week over: In 1982 ging het allemaal snel met John van der Wiel
Tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de Leidse Sportfederatie 1983 werd John van der Wiel uitgeroepen tot Leids sportman van 1982. Hij was toen nog maar 23 jaar. Ook John van der Wiel zelf beschouwt 1982 als het jaar van zijn doorbraak: het ging allemaal veel sneller dan gedacht. Aldus John in een interessant interview in het Leidsch Dagblad van 13-1-1983. In januari 1982 behaalde John zijn eerste GM-resultaat in het Hoogovens toernooi. Andere opvallende resultaten in 1982 waren zijn tweede plaats in het zonetoernooi van Marbella met 7,5/10 en kort daarna zijn (ongeslagen) eerste plaats in Novi Sad met 8,5/13, en dat was zijn tweede GM-resultaat, zodat hij al in 1982 tot internationaal Grootmeester werd benoemd als zesde Nederlander na Max Euwe, Jan Hein Donner, Jan Timman, Hans Ree en Genna Sosonko. Zijn rating steeg toen met 60 punten van 2470 naar 2530, waardoor hij de wereldtop-50 binnenkwam. Het aantal uitnodigingen voor toernooien ging toen ook aanmerkelijk omhoog en dat gold ook voor het startgeld. Zijn speelstijl werd completer. Zijn tactisch scherpe partijen met veel risico werden meer en meer afgewisseld met “gezonder” spel waarin meer veiligheid was ingebouwd. Na een mislukte aanval bleef er dan niet meteen een ruïne over. Zijn openingsrepertoire werd uitgebreid, en ook werkte hij aan zijn lichamelijk conditie met Cooper Tests (12 minuten hardlopen). Met een flinke dosis eerzucht, maar ook met zelfkritiek, een sportieve instelling jegens de concurrentie, en de al gememoreerde completere stijl hoopte John nog verder door te groeien. Dat is hem gelukt, en in 1987 bereikte hij zijn hoogste rating van 2590. “Boven de 2600 hoor je tot de selecte groep van topgrootmeesters” zei Van der Wiel zelf in een interview in de Leidse Courant van 10-5-1986. En dat zat er dus net niet in, maar het scheelde weinig. In het OHRA-toernooi van 1986 werd Van der Wiel tot zijn verrassing tweede. In de laatste ronde profiteerde hij met wit in verloren positie van een vreselijke blunder van Timman (zie tweede dia) en zo eindigde hij op de tweede plaats met 6/10, 1 punt meer dan verwacht bij zijn toenmalige ELO-rating van 2570. Hierna volgen twee “gelukkige” flitsen, maar ongetwijfeld kan John daar meteen twee pechgevallen tegenover stellen: geluk en pech, twee kanten van dezelfde medaille…
| Na …Dd5+, nu Kg1? | Na …Dg1+; Kf3, nu a2? |
 |
 |
Hans Ree – John van der Wiel 0-1, Hoogovens toernooi 1982. Hans Ree stond gewonnen tegen John, maar toen kwamen er twee zwakke zetten achter elkaar. Na Kg1 (?; De4 was beter) komt er een dubbele dame-aanval op de al aangevallen staande toren en de koning: … Dg5+! En de witte toren staat verloren, 0-1.
John van der Wiel – Jan Timman 1-0, OHRA 1986. Nadat Jan Timman in een vlaag van schaakblindheid a2 speelde, pakte John damewinst met Tg4+, enz. en 1-0.
Bram Doeves (
Bekijk hier alle schaakcolumns: www.zoetermeeractief.nl/sport/schaakrubriek
