Schaken is een spel van alle tijden en voor alle leeftijden. Uit de rijke schaakgeschiedenis komen veel prachtige partijen schaak, leuk om na te spelen, maar altijd interessant om van te leren! Deze week over Gert Ligterink, schaakcolumnist van de Volkskrant.
Internationaal meester Gert Ligterink (Oldekerk, 1949) werd in 1970, 1973 en 1974 kampioen van de Noordelijke Schaakbond en in 1979 schaakkampioen van Nederland. Hij won in 1983 de meestergroep van het Hoogoventoernooi en eindigde in 1984 als eerste in een toernooi in Oxford.
Gert Ligterink ‘figureerde’ al eerder in deze rubrieken, toen hij in 1999 de latere wereldkampioen Rustam Kasimdzjanov verrassend versloeg in de teamcompetitiematch Groningen – Leiden. In 1999 was hij al 16 jaar schaakjournalist van de Volkskrant, en zoiets is niet goed voor je schaakniveau, blijkt hierna. Maar niettemin kwam Gert tegen Rustam een paard vóór en de mimiek van Rustam sprak boekdelen. Na de nederlaag was Rustam in alle staten: "I'm a fool, no an idiot, I become a farmer, no a shepherd" (maar Rustam werd toch maar eventjes wereldkampioen schaken in Tripoli 2004).
In 2008 kwam er een interessant interview in het KNSB Schaakmagazine met Gert Ligterink over 25 jaar schaakcolumns in de Volkskrant. De Volkskrant heeft altijd prima denksportrubrieken gekend, mede dankzij schaker Gert Ligterink, dammer Ton Sijbrands en ik denk met name ook aan de uitstekende bridgerubrieken van André Boekhorst in de jaren zeventig en tachtig. In 1979 verdiende Gert als schaakprof en kampioen van Nederland een poosje ‘geld als water’. Maar hij feestte veel in die tijd en na twee jaar was dat geld al op. Toen kon hij in 1983 de schaakrubriek van Wim Andriessen overnemen. De Volkskrant had toen nog een grote schaakrubriek met vier diagrammen, in 2008 waren dat er nog twee. Hein Donner deed in 1983 nog de schaakverslaggeving, maar werd getroffen door een hersenbloeding, en toen kon Gert ook de schaakverslaggeving erbij nemen. Daarna verdiende hij meer geld dan toen hij nog profschaker was. Het betekende wel een abrupt einde van zijn profcarrière, die in 1975 was begonnen. Zo kon hij door zijn werk als verslaggever geen buitenlandse toernooien meer spelen. En in 2006 stopte hij helemaal met het wedstrijdschaak, de scherpe openingen van voorheen gingen niet meer, het ontbrak hem aan tijd en energie om dat allemaal goed bij te houden. In de gouden tijden van Jan Timman besteedden alle kranten nog veel aandacht aan het schaken, dat is geleidelijk aan steeds minder geworden, de verslaggeving van Gert beperkte zich uiteindelijk tot het NK, Corus/Tata Steel en de WK-toernooien, en zijn columns zijn zo langzamerhand het belangrijkst geworden. Bij Corus/Tata Steel schrijft hij ook sfeercolumns en is hij ook publiekscommentator.
|
Na b5! |
Gert Ligterink (2440) – Jan Timman (2625) 1-0, NK 1979. Gert Ligterink was in 1979 geweldig op dreef in het NK, want hij werd vooral kampioen door van al zijn naaste belagers te winnen en dat waren niet de geringsten: Jan Timman (2), Hans Ree (3) en Jan Hein Donner (4). Met een lange combinatie vloert Gert hier Jan Timman: e5! Pxe5 (?); Pxe5 Lxe5; Dxe5 Dxe5; Txe5 f6; Pe7+ Kg7; Ted5 bxa4; Txd7 Txd7; Txd7 en even later 1-0, Gert staat een paard tegen een pion voor. |
|
Na h5 |
Gert Ligterink – Hans Ree (2480) 1-0, NK 1979. Gert ziet een lek in de verdediging van Hans: h4+ Kxh4; Tg6! Tgc8; Txbg7 en 1-0 (want mat in 21 zetten volgens de immer attente Fritz). |
Door: Bram Doeves, SV Botwinnik
Bekijk hier alle schaakcolumns: www.zoetermeeractief.nl/sport/schaakrubriek
