Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: Projectie en werkelijkheid.
Daar word ik blij van. Ik ga regelmatig naar Bakker Bart bij mij om de hoek. Die is al vroeg open en heeft een betaalbaar ontbijt. Ook vanmorgen was ik er. Er zitten relatief veel allochtone vrouwen die met vriendinnen bijeenkomen op deze plek. Verderop zie ik een jonge Marokkaanse vrouw met hoofddoek aan een tafeltje schuiven. Ze zet de kinderwagen aan de kop van de tafel. Naast haar ontbijten twee jonge superblanke Haagse meiden van rond de achttien. Ze zien de baby in de wagen en reageren vertederd. Ik hoor niet wat ze zeggen, maar het is duidelijk dat ze geanimeerd met elkaar in gesprek raken.
Even later stapt er een dakloze man binnen die op verschillende tafels een briefje legt, waarschijnlijk om geld te vragen. De gesluierde vrouw met het kind pakt als eerste haar portemonnee uit de tas. Even later komt er een groepje vrouwen met hoofddoek aan het tafeltje naast me zitten. We groeten elkaar vriendelijk en als ze beginnen te praten, hoor ik tot mijn grote verbazing accentloos Nederlands. Tja, even is het alsof ik in een parallel universum ben beland. Hoe anders wordt er op televisie nu over deze mensen gesproken, denk ik. Alsof moslims en buitenlanders enkel gevaar zijn. Ik schaam me diep. En ben tegelijkertijd heel blij. Gelukkig is de werkelijkheid positiever dan onze angstige projectie ervan.
Blogschrijver: Karl van Klaveren
Beeld: freepik
De Zoetermeerders die meeschrijven aan deze blog maken deel uit van de themagroep 'Zingeving' van Jong Senioren Zoetermeer. De themagroep stelt zich ten doel om levensverhalen van (jong)senioren in Zoetermeer te verzamelen en met elkaar te delen. Op dit moment vindt dat plaats in de vorm van een tweemaandelijks 'Zinvol gesprek' waar iedere (jongs)senior welkom bij is.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
