Huiscolumnist Adri Smits bekijkt het Zoetermeerse nieuws op geheel eigen wijze. Nieuws kan hem ontroeren, verbazen, ergeren of doen verzuchten. Met zijn humor weet hij zaken echter feilloos te relativeren. Deze week: Referendum afvalbeleid volgend jaar.
Terwijl de verse groente wordt ontdaan van de milieuvriendelijke verpakking, zet ik mijn voet op het rode pedaal. Een deksel met opschrift ‘Zoetermeers maïsplastic’ naast het deksel met ‘Zoetermeers WOZ papier’, opent zich. Ik kan met een gerust hart en een gesust geweten de verpakking weggooien.
De groente, een onbespoten kool, groen uiteraard, gaat op de recyclebare snijplank en wordt gefileerd met het houten mes, gekregen bij een van de gemeentelijke acties voor het inleveren van zes messen met kunststof heft. Het buitenste vuile blad van de kool heb ik niet gewassen om water te besparen. Mijn voet gaat op het groene pedaal en het deksel met opschrift ‘Zoetermeers ongewassen bladafval’ opent zich. Met de gedachte aan de toekomstige kleinkinderen van de wethouder, haal ik mijn voet met een voldaan en tevreden gevoel van het pedaal. Het deksel sluit niet en ik moet er een flinke trap tegen geven. Dat werkt.
Ach ja, die duurzame bakken zijn toch maar van de gemeente.
De stronk, o jee de stronk, waar laat ik die nou? Het gemeentelijk protocollenboek afvalbeleid deel 3, sectie afvalscheiding moet duidelijkheid geven. De inhoudsopgave zegt niets over koolstronken. Ik zoek bij ‘overige’ en ja hoor; artikel 7, wijziging 8, regel 102, daar staat het. Stronken van kool inleveren bij het afvaldepot tegen dreigende luchtverontreiniging. En wel zodanig verpakt dat rottingslucht niet kan ontsnappen. Tegen dekkingskosten.
Het klimaat verandert. Mijn humeur ook.
En dat referendum over het afvalbeleid? Ik kan niet wachten… Maar ik moet wel.
Adri Smits, meer lezen van Adri Smits: adrismits.auteursblog.nl
