Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: Wilhelminapark toont haar kleuren.
Elke herfst weer geniet ik volop van de prachtige kleuren waarmee dit jaargetij zich aan ons toont. Niet alleen de kleurenpracht ook het ruizen en ritselen van bladeren en blaadjes in de wind roept bij menigeen een sfeer van meditatie op. Echt een park om te vertragen en te verstillen.
Langs een van de paden in het park staan twee enorme bomen dichtbij elkaar. Steeds als ik hen nader vertraagt zich mijn pas … Twee enorme stammen die zich via enkele zeer dikke takken vertakken en zich verder vertakken en verder vertakken. Deze ontzagwekkende bomen staan aan het water … hun sliertige takken beweeglijk in de wind, rakend aan het wateroppervlak.
In dit water zag ik hen weerspiegeld … hun kracht raakt innerlijk ‘iets’ in mij aan … een stilte maakte zich van mij meester. Hoe komt het toch dat wij hen treurwilgen noemen …?
Treurwilgen kunnen wel 22 meter hoog worden. De takken zijn hangend. De bladeren zijn ongeveer 5-10 cm lang. Botanische naam Salix komt uit het Keltisch en betekent ‘nabij water’. Symbool van rouw en verdriet, maar ook van dromerigheid en liefdadigheid. De hangende takken symboliseren de tranenstroom die in de aarde verdwijnt. Vandaar de naam treurwilg. Door een deel van de treurwilg bij je te dragen, zou het gemakkelijker zijn door alle fasen van rouw heen te komen.
Het is een zeer oud symbool: in de tijd van de Germanen dacht men dat in de onderwereld – het land van de doden – uitgestrekte wilgenbossen stonden waar de doodsgoden woonden. Er gaan nog meer bijzondere verhalen over de boom. Als iemand vroeger een hekel aan een ander had, was een knoop in een tak van een treurwilg leggen, voldoende om de ander de dood in te jagen: 'doodknopen'. Probeer nooit om zo'n knoop los te maken, want dan sterft de 'knopenlosmaker' zelf.
De twee treurwilgen in het Wilhelminapark buigen zich troostend over de mensen die hier passeren of gewoon even stilstaan om op adem te komen. En doorheen de sliertige takken is de kleurrijke vergankelijkheid bijna een mysterieus herfstrijk schouwspel. Soms ligt er onverwacht schoonheid in het treuren.
Misschien komen we elkaar binnenkort weer eens tegen in deze Parel van Zoetermeer …!
Zaterdagochtend 5 november om 09.30 uur verzorgen wij een meditatie
vanuit boeddhistisch-christelijke inspiratie.
Adres: Julianalaan 3 a/h Wilhelminapark. Inloop vanaf 09.15 uur.
Blogschrijver: Toon Vessies, Buiten-de-Lijntjes
De Zoetermeerders die meeschrijven aan deze column komen uit twee groepen die regelmatig schrijven over zingeving. Dit zijn ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer' en initiatiefgroep ‘Buiten de lijntjes’. De werkgroep ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer’ heeft zich tot doel gesteld door middel van interviews levensverhalen van (jong)senioren te verzamelen. De initiatiefgroep 'Buiten de lijntjes’ is gehuisvest in de Adventskerk aan het Wilhelminapark. Zij willen buiten de kaders denken en een breed scala aan activiteiten organiseren rond zingeving.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
Elke dag het Zoetermeerse nieuws in uw mailbox? Blijf op de hoogte van het laatste Zoetermeerse nieuws en meldt u aan voor onze nieuwsbrief!
