Sylvia de Kuijer maakt zich, als directeur van basisschool De Touwladder, zorgen om de kinderen. Niet om hun achterstanden, maar om de manier waarop hier tegenaan gekeken wordt. In een ingezonden brief vraagt zij zich af of deze manier van vooral veel toetsen wel het beste is voor de leerlingen.
Sylvia de Kuijer: Ik hoef hier niet verder uit te leggen, hoe fijn het is voor alle kinderen dat zij weer naar school mogen. In de lockdown hebben kinderen voor het raam staan zwaaien, je hart breekt dan als onderwijzer. Een kind wat een dag naar de noodopvang mocht, riep bij binnenkomst dat het de mooiste dag was, omdat ze de hele dag naar school mocht. En dan niet te vergeten al die kinderen waar je met moeite contact mee krijgt en vanaf afstand ziet dat het niet goed gaat.
En dan mag je als kind eindelijk weer naar school. Wel met een achterstand natuurlijk. Die heb je opgelopen, ook al heb je zo je best gedaan. Er wordt zelfs gesproken over een verloren jaar. Maar ten opzichte van wat? Ten opzichte van ons onderwijssysteem dat gericht is op genormeerde toetsen. Alles gericht op het resultaat. Die moeten omhoog, gelijk zijn aan de jaren er voor. Alsof we een gewoon schooljaar beleven.
Een leven lang kun je leren, maar als er dan iets tegen zit, heb je gelijk een achterstand. Het gaat in het onderwijs op dit moment vooral over de kennis, de cognitie, verantwoording afleggen. De toetsen moeten in ongewijzigde vorm doorgaan.
Het wordt eens tijd dat we anders gaan kijken. Nu de basisscholen weer open mogen zijn er nog zoveel zaken belangrijk(er) voor kinderen. Onderwijstijd moet dan even niet gaan over nog meer rekenen en taal om de achterstand in te halen. Het onderwijs moet gaan over het welbevinden van de kinderen, over het opnieuw vormen van de groep, over samenwerken, samen spelen, overleggen hoe je aan een antwoord komt en ontdekken hoe de wereld om je heen in elkaar zit.
Hoe mooi zou het zijn als we de tijd kregen om daar alle aandacht aan te kunnen geven. Helaas zullen we aan de bak moeten, want de citotoetsen komen er aan. En je wil als leerkracht toch dat jouw groep de toets een beetje behoorlijk maakt. Anders heb je misschien het afstandsonderwijs niet goed gegeven. Word je afgerekend, omdat je de kinderen te weinig geleerd en hebben ze een achterstand.
Ieder kind ontwikkelt zich op zijn eigen manier en tempo. Dat zou toch geweldig zijn als je de kinderen dat kunt meegeven. Maar toch houden we krampachtig vast aan ons dichtgetimmerde systeem van toetsen en langs de lat leggen.
Wie heeft het lef om daar nu tegen in te gaan. Nee ouders, we gaan je kind nu niet langs de lat leggen. We gaan goed kijken waar ze zijn en van daaruit verder helpen. We gaan ze helpen om verder te ontwikkelen en verder te leren. Zo groeien ze op tot een volwaardig mens. Zo komen ze er echt wel, ondanks de 6 weken gemiste schoolweken.
Laten we eens buiten de lijntjes kleuren. Maar zo lang het nieuws op tv altijd gaat over een klassikaal systeem, zal er voorlopig nog niets veranderen.
Zou het niet over een poosje gewoon vergeten zijn? Komen deze kinderen niet gewoon waar ze anders ook hadden gekomen?
Elke dag het Zoetermeerse nieuws in uw mailbox? Blijf op de hoogte van het laatste Zoetermeerse nieuws en meldt u aan voor onze nieuwsbrief!
