Op 21 maart zijn ook in Zoetermeer de gemeenteraadsverkiezingen. Als opwarmertje heeft de gemeente voor haar inwoners een aantal debatten georganiseerd. Verslaggeefster Christa van der Hoff was erbij, woensdagavond in het nieuwe Stadhuis-Forum. Ze ging zwaar teleurgesteld huiswaarts en beschrijft haar ervaring in de volgende column.
Niet alleen de inhoud van het debat bleef in nevelen gehuld: de verlichting in het nieuwe Stadhuis gaf het om 21.00 uur al op. Niemand greep in, waardoor de rest van de avond in het donker werd doorgepraat. De bedoeling van zo’n debat is de politiek dichter naar de burgers toe te brengen. De politieke partijen kunnen om de beurt vertellen, wat zij van een bepaalde stelling (prikkelende vraag) vinden. Er wordt een onderwerp gekozen voor zo’n discussie-avond, en over dat onderwerp verzint de organisatie stellingen. Daar kunnen niet alleen de politieke partijen, maar ook de bewoners op reageren. Een voorzitter leidt de discussie in goede banen.
Niet voor dummies
Al gauw bleek, dat dit debat niet voor dummies was, maar voor de echte insiders: mensen die vanuit hun werk of vanuit de politiek al veel afwisten van het onderwerp Compassie in de stad. Het was voor de gewone, bovendien meer dan gemiddeld geïnteresseerde en geïnformeerde burger niet te volgen. Een van de onderwerpen was Vredesonderwijs. Weet u wat dat precies inhoudt? Ik wist het niet, mijn buurman wist het niet, mijn vrienden wisten het niet. Het werd niet toegelicht. Als totaal niet duidelijk is waar een stelling over gaat, hoe moet je dan de reacties van de politieke partijen beoordelen? Om nog een voorbeeld te geven: de eerste stelling ging over het wel of niet ondertekenen door de gemeente Zoetermeer van de zogenoemde Charter of Compassion. Al eens van gehoord? Ik niet, en veel andere aanwezigen ook niet.
Op deze manier levert een debat naar mijn mening geen bijdrage aan het enthousiast maken van de burger voor de politiek en voor het stemmen bij de komende verkiezingen. Maak van tevoren precies duidelijk waar het debat nu eigenlijk over gaat en wat de stellingen betekenen. Publiceer ze desnoods vantevoren in de lokale media, zodat de bewoners zich kunnen voorbereiden op de avond. Nog een tip voor de organisatie: zet naambordjes bij de politici neer. Aan het begin stelde iedere politicus – aan hun enthousiasme en voorbereiding heeft dit debacle overigens niet gelegen - zich keurig voor, maar tijdens de discussie die dan volgt vergeet je die namen al snel.
Nieuwe partijen
Aan het einde van het debat mocht elke politieke partij - aanwezig waren D66, VVD, PVDA, CDA, ChristenUnie/SGP, LHN, SP, Zo! Zoetermeer en Zoetermeer Vooruit - nog iets zeggen. Zo riep fractievoorzitter Ingeborg Ter Laak van het CDA de aanwezigen op om – natuurlijk - op haar partij te gaan stemmen. Niet alle politieke partijen die meedoen aan de verkiezingen namen trouwens deel aan het debat. Een van de nieuwkomers, de Partij voor Zoetermeer, stond daarom maar aan de uitgang folders uit te delen met haar standpunten. Mogelijk effectiever voor een politieke partij dan de deelname aan het debat zelf. Dit was namelijk de enige partij die de bezoekers van schriftelijke informatie over de partij voorzag: fijn, want dan kun je thuis alle info nog eens rustig nalezen.
Compassie
Dit eerste openbare debat had een prachtig thema: compassie in de stad. Moeilijk woord misschien, maar het betekent zoiets als mededogen, medeleven met het leed van een ander. Ik had me er oprecht op verheugd om hier interessante dingen over te horen.
Het debat was georganiseerd door ILOZ, het nog jonge Interlevensbeschouwelijke Overleg Zoetermeer. Compassie bleek in het debat niet alleen op de Charter of Compassion en op vredesonderwijs te slaan, maar bijvoorbeeld ook op de verhouding tussen vrijwilligerswerk en betaald werk in de stad, en welke rol de gemeente en de politieke partijen daarin kunnen spelen. De precieze uitwerking bespaar ik u.
Debatten zijn prima, en kunnen vast een goede bijdrage leveren aan de democratie. Maar maak ze dan begrijpelijk voor iedereen!
Tekst: Christa van der Hoff
