Bij Elly Ketting draait echter alles om menselijkheid. “Juist omdat onze wereld zo egoïstisch en zo keihard is. Ik wil daar gewoon niet aan mee doen”, legt ze uit. De van oorsprong Haagse organiseert en begeleidt om deze reden al veertien jaar inloopavonden voor – in eerste instantie – (aanstaande) jonge moeders. Ze doet dit in haar eentje en uit eigen initiatief. “Als jij in nood zit dan wil je toch ook een luisterend oor of een schouder om op uit te huilen? Ja toch? Want dat werkt.” Niet alleen jonge moeders, maar alle hulpbehoevenden (uit Zoetermeer) die in de put zitten mogen aanbellen bij Elly.
Inloophuis
Elly met haar hondje Gizmo, waar ze ook een grote zwak voor heeft
Dit inloophuis aan de Tankenberg is op dinsdag- en donderdagavond geopend en Elly zit dan altijd klaar met een warm ‘bakkie’ koffie of thee. Op een inloopavond komen er bijvoorbeeld jonge zwangere meisjes, verslaafden, vluchtelingen of mishandelde personen langs die hun leven niet op de rails hebben. Ze hebben vaak geen vast onderdak, geen spullen om hun kinderen te verzorgen en zien de toekomst alles behalve rooskleurig in. “Dat breekt mijn hart. Iedereen heeft toch recht op zijn eigen stekkie? En ieder kindje heeft toch ook zeker recht op een eigen bedje?” vertelt Elly met een ernstige blik op haar gezicht.
Politiek schiet tekort
Volgens Elly schieten hulporganisaties en de Zoetermeerse politiek vaak te kort in het helpen van deze mensen vanwege onwetendheid. “Bij al die organisaties draait het vaak enkel om kantooruren en papierwerk. Wanneer ik soms een situatie uitleg van iemand die ik help, staan ze met hun mond open. Ze staan buiten de wereld en weten niet echt wat er achter de deuren speelt. En daarom doe ik wat ik doe.”
Recht door zee
Bij de Zoetermeerse politiek is ze dan ook zeker geen vreemde. Zo schroomt ze niet om tijdens vergaderingen van raadscommissies in te spreken om misstanden aan de kaak te stellen. “Na al die jaren kennen ze me nu wel. En wanneer ik langs kom, dan weten ze gewoon dat het echt hoognodig is.” Elly doet er alles aan om door te dringen tot de politiek en vraagt recht door zee aan wethouders: “Zorg jij ervoor dat dit beter wordt?”
Mond-tot-mondreclame
Ze heeft inmiddels een ‘Elly regelt het wel’ reputatie opgebouwd en via mond-tot-mondreclame komen veel hulpbehoevenden langs bij Elly. Maar wanneer ze er niet alleen uit komt, klopt ze wel aan bij organisaties. “Ik had laatst een huilende vrouw aan de telefoon die met me wilde praten. Ze sliep door omstandigheden al anderhalf jaar in de auto met haar kind. Daar kwam ik gewoon niet alleen uit. Dus heb ik gezorgd dat een organisatie haar onder de hoede nam”, vertelt ze verder.
Moeilijkste gevallen
Ook vóór de opening van het inloophuis heeft de Elly altijd voor andere mensen klaar gestaan. Ze ving namelijk in haar eigen huis mensen op die in de put zaten. En om de kost te verdienen werkte ze in de zorg. “Wanneer er bijvoorbeeld een moeder overleed zorgde ik voor het huishouden, de verzorging en praatte ik met de achtergebleven kinderen. Ik werd altijd door mijn baas naar de moeilijkste gevallen gestuurd, want dat ging altijd goed. Je zou kunnen zeggen dat ik zwak heb voor de zwakkeren”, legt Elly uit.
Mishandeld
Elly is zelf tot haar 17e jaar zwaar mishandeld en heeft daarom altijd gedacht: “Als ik groot ben, ga ik het anders doen.” Ze was kort daarna getrouwd en begon toen al met het opvangen van mensen die dat nodig hadden. “Ieder nieuw ‘kind’ dat bij mij binnen komt, vertel ik mijn eigen verhaal. Ik loop bijvoorbeeld mank vanwege kinderverlamming, omdat mijn moeder me hiervoor nooit naar de dokter heeft gebracht. Dat is oneerlijk. Iedereen heeft recht op een kans en daar wil ik voor zorgen.”
Wie ben ik
Iedereen die bij haar aan de deur klopt, ontvangt ze met open armen. “Moet ik tegen iemand, die net zijn huis is uit gezet, zeggen: 'Ja daag, zoek het zelf maar uit?' Nee, dat kan ik niet”, vertelt ze nee-schuddend. In de loop der jaren zijn er dan ook een groot aantal personen bij Elly over de vloer gekomen. “Soms zit het hier hartstikke vol met alle meisjes en hun kinderen. Ik heb voor veel huisjes gezorgd. Vele levens op de rails mogen zetten. Maar ach, wie ben ik?”
Goed mens
Als het uiteindelijk niet meer goed gaat met de personen die ze heeft geholpen, gaat dat Elly niet in haar koude kleren zitten. “Maar ik moet toch door, ik kan er niets meer aan doen”, legt Elly uit. “Nu weet ik helemaal niet of ik een goed mens ben, maar ik weet wel dat ik mijn best voor ze heb gedaan.”
In een deuk
Gelukkig is het niet alleen maar ellende en verdriet tijdens de inloopuren. “Af en toe lig ik in een deuk met die meiden. Dan hebben ze het ongegeneerd over seks, alsof ze gewoon thuis zitten.” Om Elly te steunen, krijgt ze van de gemeente een kleine subsidie. “Hiervan gaan we dan ergens heen om koffie te drinken, of om naar de Efteling te gaan. Gewoon die kleine dingen, die doen er toe. Kostbare momenten.”
Chapeaubeeldje
In oktober 2009 toonde gemeente Zoetermeer haar waardering naar Elly met een Chapeaubeeldje. Dit voor onder andere haar betrokkenheid bij tienermoeders. “Hier ben er natuurlijk wel trots op, maar ik vroeg mij af: Waarom ik? Ik doe dit niet omdat ik dan iets krijg, ben jij betoeterd!”
Moeder overste
In Zoetermeer wordt ze ook wel gezien als ‘Moeder Overste’ en veel mensen die ze heeft geholpen komen nog steeds geregeld bij haar op de koffie om oude tijden te bespreken. “Ik laat toch wat na, realiseer ik me dan”, zegt Elly met een bescheiden glimlach op haar gezicht. “Ik ben dan geen achttien meer, maar zolang de Lieve Heer mij de power geeft blijf ik dit doen”, aldus Elly Ketting.
Door: Dorien Makkink
