In het kader van Halloween heeft Kinepolis haar deuren open gehouden in de nacht van 27 op 28 oktober. Gedurende deze nacht was er een horrorfilm marathon waar 4 films te zien waren. Filmliefhebber Selwyn ging de uitdaging aan en schreef voor Zoetermeer Actief een review over de marathon.
Terwijl de manager kaarten stond af te scheuren zocht ik naar de kaarten in de app. Na wat gedoe met de printer gingen wij, een vriend van mij en ikzelf, naar boven. Zaal 8, rij I. Ik heb in september al kaarten besteld want ik wilde per se de beste stoelen van de zaal. Een paar minuten na tien uur begon de eerste film: ‘He’s out there’. Deze film is niet zozeer een bijzondere slasherfilm in zichzelf, anders dat ook kinderen in gevaar komen en dit goed in beeld is gebracht.
Na een wat lange eerste pauze draaide ‘Salvator’, een korte film van Nederlandse komaf. Deze duurde niet meer dan een paar minuten. Vervolgens draaide ‘Boarding School’. Na een half uur wordt het toch wel duidelijk dat er iets aan de hand is en dat deze kostschool een soort ‘normaliseringskamp’ is geworden. Net als de eerste film zijn hier kinderen bij betrokken, die moorden en gedood worden. Op een schaal van 1 tot 10 is deze film toch zeker een 8 op een schaal van hoe verknipt deze film is.
De pauzes werden korter na de tweede film. Na een frisse neus te hebben gehaald in de kou buiten draaide ‘Still/Born’. Deze film was bijzonder, omdat de vermoeidheid begon in te kicken. Desondanks hield de film de aandacht vast. Een moeder geeft geboorte aan slechts één van een tweeling. Zij lijkt te lijden aan postnatale depressie en -psychose. De hele film roept meer vragen op dan dat er antwoorden gegeven worden. De film heeft een gigantisch open einde, wat betekent dat we bij succes een tweede film kunnen verwachten.
Als laatste verscheen ‘The Lodgers’. De film speelt zich af in Ierland rond 1920, net na de Grote Oorlog. Hoofdfiguur is een twee-eiige tweeling die 18 jaar wordt. Naarmate de film zich ontwikkelt neemt het gehalte ‘verknipt’ behoorlijk toe. Wederom een film die de grenzen van normen overschrijdt. Een maagdraaiend verhaal gemaakt voor de echte horror liefhebber. De films waren klaar tegen 5 over half 5 in de ochtend.
Het was buiten koud, maar de lucht voelde verfrissend en met een voldaan gevoel ging ik tevreden op huis aan.
Zelf ben ik een fan van een goede demonenhorrorfilm, maar deze marathon heeft daar zeker niet voor onder gedaan. De films zijn verknipt, tegen het gestoorde aan. Herhaaldelijk slaakten de bezoekers kreten van afschuw. Daarnaast was de temperatuur in de zaal veel beter geregeld dan een jaar geleden wat een groot comfortverschil maakt. Gemiddeld geef ik een 8,7 uit 10 voor de ervaring van de marathon. Wat figuranten aan het begin van de avond en/of een fotograaf/foto actie zouden het evenement naar een hoger niveau gebracht hebben.
Tekst: Selwyn Burghardt
