Voor het eerst was er op dodenherdenking een ‘theater na de Dam’. De Zoetermeerse verhalenvertelster Kitty Legtenberg vertelde en bezong de liefde van haar grootouders Joop en Jopie in oorlogstijd, recht uit het hart. Haar voorstelling sloot aan bij de herdenking in het Wilhelminapark.
 |
 |
 |
| In het Foyer van CKC | Joop en Jopie Dijkhuizen | "We'll meet again" |
Kitty wilde heel graag het verhaal van haar grootouders vertellen, een verhaal over liefde in de oorlogsjaren. Niet alleen liefde tussen haar opa en oma, Joop en Jopie, maar eigenlijk ook over hun verzetsdaden en menslievendheid.
In samenwerking met het CKC kon zij haar wens in vervulling brengen en kwam ‘Theater na de Dam’ tot leven. Voor een zaal bestaande uit jong en oud, begon Kitty samen met het lied: ‘we’ll meet again’ van Vera Lynn.
 |
 |
Daarna werd het publiek meegenomen, terug naar de tijd dat de mensen parachutisten uit de lucht zagen komen en nog niet door hadden dat dit niet alleen een geweldig gezicht was, maar dat dit ook de bezetter was die Nederland vijf jaar lang zou bezetten. Het liefdesverhaal begon op het moment dat Joop en Jopie elkaar tegen kwamen aan het begin van de oorlog en daarmee het begin van grote veranderingen.
De verteltrant van Kitty is rustig en intens. Zo weet zij haar publiek in het verhaal te trekken en geboeid mee te nemen door de oorlogsjaren heen. Joop en Jopie komen door haar verhaal tot leven. Zij helpen onderduikers omdat ze dat nu eenmaal doen voor hun medemens. Ook doen zij koeriersdiensten zonder daarbij te denken aan hun eigen leven. Hier komt een einde aan door een razzia. Zullen Joop en Jopie elkaar ooit nog terug zien?
 |
 |
| Muzikanten: Ton Vermeulen, Giny de Visser | Bloemen en complimenten voor Kitty |
Voor Kitty een verhaal recht uit het hart, waarvoor zij van het publiek na afloop vele complimenten mocht ontvangen. Theater na de Dam werd muzikaal begeleid door pianist Ton Vermeulen en bassist Giny de Visser.
