In onze stad gonst het van de creativiteit die aan het papier worden toevertrouwd. Poëzie komt van het Griekse ‘poiesis’ en betekent scheppen of vormen. In deze editie komt het gedicht uit de Zoetermeerse pen van Ilse Boekestijn.
O Fado
gecontroleerde wanhoop knijpt de kelen dicht
plakt ons tegen onze stoelen
ze haalt uit en we huilen
de wereld om ons heen verdwijnt
zwoele wind zingt haar hart aan diggelen
als elfenstof verspreiden de deeltjes door de ruimte
als sponzen absorberen we elke emotie
de steden om ons heen verdwijnen
niemand verstaat haar taal maar elk
woord wordt voor waar aangenomen
zij rilt maar wij hebben heb het koud en
dromen van een zomers briesje
de straten om ons heen verdwijnen
warme klanken zo groen als zwarte
olijven en zo rood als port van de contrabas
ik verdwijn langzaam en los op in jou
o fado -
ik heb honger
Deelnemen aan 'Uit een Zoetermeerse pen?' Stuur dan minimaal drie gedichten en een representatieve foto van jezelf op naar:
