Deze zomer publiceren we fragmenten uit een bijzonder dagboek, het dagboek van een dyslectisch meisje op een middelbare school. Een meisje zoals ieder ander meisje, met vrienden, hobby’s, huiswerk en sport. Maar ook met dyslexie, wat niet altijd zo makkelijk is…
Vandaag zijn ze bij de bibliotheek toch wel echt te ver gegaan! “Kan je het dan niet zelf lezen?”, werd er gevraagd. “Nee! Natuurlijk niet. anders doe ik toch niet zoveel moeite om een boek met luisterboek te vinden?” Nee ik ben niet dom alleen de hele wereld denkt het.
De mensen begrijpen je niet, zegt mijn moeder. En ik denk dat ze gelijk heeft. Neem nou bijvoorbeeld de dame van de bieb. Die dacht het zal wel meevallen, ze kan prima zelf lezen! Terwijl een andere docent denkt dat ik een grote beperking heb. Ze zou me nog zielig gaan vinden. Nou ik kan u vertellen: ik ben niet geestelijk beperkt en ben ook niet zielig! Ik ben er alleen een beetje klaar mee dat mensen meteen een vooroordeel hebben, alleen omdat je dyslexie hebt. Stuur iedereen naar een cursus waar ze leren wat het inhoudt en kom daarna nog een keer met me praten. Hopen dat je dan weet dat ik net zo goed in de maatschappij functioneer als ieder ander!
Robyn
