In de Dorpsstraat vinden we op nummer 66 een winkel die wordt uitgebaat door Dennie van Herwijnen. Dennie, 37 jaar oud, is al de vijfde generatie Van Herwijnen in dit pand in de oudste straat van Zoetermeer. We spreken Dennie over de rijke geschiedenis van zijn familie.
Het pand – de winkel met bovenwoning – is voor zover bekend gebouwd in het jaar 1570, enkele jaren nadat de Oude Kerk er schuin tegenover haar eerste protestantse voorganger kreeg. De familie Van Herwijnen baat de winkel uit sinds 1891. In dat jaar begint de dan 45-jarige Pieter van Herwijnen er een horloge- en klokkenmakerij. Van deze eerste telg van de Van Herwijnen-dynastie is nog een origineel marskramerskastje in bezit van de familie (zie foto), waarmee Pieter de huizen langsging om zijn handel aan de man te brengen. In de laatste jaren van zijn leven begint de uit Dordrecht afkomstige Pieter in de winkel ook een boekhandel.
Slager Gerrit houdt van grapjes
Zoon Gerrit (geboren in 1882) begon op zijn 17e een spekslagerij op nummer 81, in het pand waar nu Zeeman zit. Na 25 jaar verhuist hij naar nr. 66. Hij stond wijd en zijd bekend om zijn heerlijke worsten, hammen en paté. Ook koningin Wilhelmina, de moeder van ex-koningin Juliana behoorde tot zijn klantenkring.
Maar Gerrit kon ook een flinke pestkop zijn. Achterkleinzoon Dennie vertelt dat hij nogal eens aan schoolkinderen vroeg of ze knikkers wilden. Natuurlijk zeiden ze Ja. Maar dan kregen ze varkensogen.
En de oma van bakker Gert Jongerius hield erg van cactussen. Ook daar had Gerrit een idee voor een grap bij. Hij gaf haar een cactus en zei dat deze niet in de zon mocht en dat ze hem geen water mocht geven. Al gauw stonk de cactus een uur in de wind. Niet vanwege een verkeerde verzorging door oma maar omdat ... hij haar een varkensstaart had gegeven.
Van textielwinkel naar dumpzaak
De derde in de rij is Tinus (1917-1984). Eerst is hij verkoper aan de deur. Met een fiets en een grote mand voorop fietst hij haast elk dag de buurt in om fournituren en textiel te verkopen. Halverwege de jaren ’50 neemt Tinus de winkel over van zijn moeder. Hij begint een textielwinkel V.H.T. (Van Herwijnen Textiel).
Zijn zoon Gerrit begint op 17 oktober 1985 een dumpzaak. Dennie vertelt trots dat hij op de openingsdag – hij is dan 6 – een paar sokken verkoopt aan zijn eerste klant.
In de loop van de afgelopen 125 jaar heeft Van Herwijnen maximaal acht betaalde medewerksters tegelijk gehad. Het gebeurt regelmatig dat een 70- of 80-jarige de winkel binnenstapt, die als dienstmeisje bij Van Herwijnen blijkt te hebben gewerkt.
Dennie laat open of er een zesde generatie Van Herwijnen komt als hij ermee stopt. Zoals de zaken er nu voorstaan, is dan de zesde in de dynastie een vrouw. Dennie en Monica hebben namelijk twee dochters: Eva van 8 en Julia van 7.
Specialist in wandelen
Onder de jongste telg Dennie heeft Van Herwijnen zich toegelegd op wandelen. En dat vatten Dennie en zijn mensen ruim op: niet alleen de wandelaars die lange afstanden lopen, maar ook de wandelaars die iedere dag de hond uitlaten, een boswandeling maken, het hogerop in de bergen zoeken, met de rugzak op stap gaan of mensen die gewoon comfortabele schoenen en kleding zoeken – zij allen zijn aan het goede adres op Dorpsstraat 66.
Tekst: Frans Rijkaart
