Bram Doeves belicht voor u elke week een mooie bridge- of dampartij. Interessante stellingen, een leuke puzzel om over na te denken of een verslag van een goed gespeelde wedstrijd. Deze week: Het alquerque sprookje
Vooraf:
In zijn bespreking van mijn boek (zie beneden) in De Problemist 2015/3 merkte Arie van der Stoep op dat de geschiedenis van het Alquerquespel niet meer begint vanaf 1300 vC in de Kurna-tempel, maar beduidend later, want de “inscriptie” van het Alquerquespel in een dakdeel, bleek bij traag nader inzien niet meer te zijn dan een serie vage krassen in de muur. En daar valt alle grond weg onder de titel van mijn boek en onder enkele alinea’s tekst. Maar voor wie in sprookjes gelooft blijft natuurlijk alles hetzelfde.
De toekomst wordt steeds duidelijker, en daarmee de geschiedenis. Er “was eens” een planeet ergens in de ruimte, heel ver weg van de aarde, waar ook hoogbegaafd meercellig leven voorkwam. Deze planeet had leefbaarheidscycli. Aan het begin van zo’n cyclus was er ijs aan de poolkappen dat eeuwenlang heel geleidelijk smolt totdat het water zo hoog kwam dat de planeet zijn evenwicht verloor en al kantelend zijn koers vervolgde, waarna er, na een gigantische waterramp, opnieuw een ijstijd begon. Er waren al verschillende ijstijden geweest en in de allerlaatste fase was er intelligent menselijk leven. Het menselijk leven begon primitief en eindigde hoogst intelligent en hield dan steeds een race tegen de klok om kunstmatige intelligentie te scheppen die zelfstandig kon denken en handelen: de automobiel. Maar steeds kwam de eindramp op een moment dat de automobiel nog slechts vervoermiddel was, totdat er één keer een automobiel kwam die niet van mens of dier te onderscheiden was, en alles kon presteren zonder menselijke beperkingen. De mens had een god geschapen. Met toch nog één beperking. Een heel erg noodzakelijke eigenschap, zeg maar geluk, gaf zulke problemen dat de auto of robot met een klein gezelschap de wijde ruimte introk, op zoek naar meer geluk. Dat vond hij op geen enkele planeet, totdat één van hen in de benauwdheid van het ruimteschip maar met het fraaie uitzicht op het planetarium, uit die inspiratie en uit zijn informatie-overmaat een planetenspel tot geluk voor iedereen uitvond. En toen kwam het hoogbegaafde gezelschap op zijn lange tocht ook nog de aarde tegen. Interessant genoeg met mensen, nog in een primitief stadium, met een grote behoefte aan een medium waaraan ze de nodige levenskracht konden ontlenen. Dat kwam goed uit, uit zijn informatie-overmaat kon de robot de aardlingen méér dan tevreden stellen. Ik zal niet alles herhalen, veel is immers bekend genoeg, maar de lange tijd die M op de berg doorbracht, dat kwam omdat het gewoon nogal lang duurde voor M de eerste principes van het ruimtespel begreep, waarmee de bijeenkomst begon om M op zijn gemak te stellen en waarbij veel gelachen werd. Veel genot had ook de “tovenarij” met de slangen gegeven, en veel zal nu duidelijk worden als ik nog vertel dat enkele van die hoogbegaafde wezens de gedaante van een slang aannamen die er in ruststand uitzag als een staf. En vooral de Egyptenaren waren zeer onder de indruk van de prachtige miauw-serenades van de ruimtekatten die ook de lokale taal voortreffelijk spraken zonder het geringste accent, maar waar de aardse katten met een grote boog omheen liepen, want in feite waren het meesterspionnen in een heel effectieve vermomming. Helaas kan ik niet zeggen dat de robotten en de mensen nog lang en gelukkig leefden, zoals in de meeste sprookjes, want dat bleek een te zware opgaaf, maar het ruimtebord (of nu alquerquebord) leefde nog lang en gelukkig tot in onze tijden toe. Dan hieronder nog eens 3 fraaie staaltjes dammen uit onderstaand boek (zie beneden).
| Nu 26-31? | Nu 27-21? |
Na 40-34? |
 |
 |
 |
Een dambord bevat 50 velden, en is meestal niet zichtbaar genummerd. De nummers zijn van belang voor de notatie van een partij of ook van een stand. De nummering gaat van veld 1 linksboven, van links naar rechts naar 50 rechtsonder. Een streep in de notatie is een zet, een kruis een slag. "Dampuzzels" is bedoeld voor het breedst mogelijke gezelschap van puzzelaars.
Maurice Raichenbach – P. Idzerda 2-0. Constant 1939. Idzerda dacht hier schijfwinst te mogen behalen, en tot zijn verbijstering ongetwijfeld gaf toenmalig WK Raichenbach er ook nog een dam bij en nota bene op een veld naar keuze! 26-31?; 29-23!!! 18x49; 27-21 49x16; 36x27 16x47; 39-33 47x29; en 34x1 en dam, +.
M. Vos – Wim Huisman 0-2. NK 1960. Het meesterwerk 2. In 1960 voerde Wim Huisman vermoedelijk zijn meest spectaculaire combinatie ooit uit, een echt meesterwerk: 27-21 (?) 16x27; 32x21 17-22!!!; 28x17 25-30; 35x24 13-19; 24x22 8-13; 17x19 14x34; 39x30 en 26x50 dam. En dat werd al snel winst.
Gerard Jansen – Henk van Klaveren 1-1. Juniorenkampioenschap 1982. Van 1982-1987 bestond het Jeugddamblad van de KNDB. Vooral uitgebreider dan de jeugdrubrieken in Het Damspel van hiervoor en hierna. Henk van Klaveren damt nu voor Damlust Gouda en laat hier een verrassende winstkans onbenut. Na 19-23!! heeft wit geen goede voortzetting meer, zo volgt op 33-28 (?) de winnende plakker 26-31; 28x30 31x44, +z, maar Henk speelde 24-30 met remise.
Dampuzzelboek; dammen: derivaat van een ruimtespel, Bram Doeves, 200 blz A5 €7,50, bij verzending buiten Zoetermeer, plus portokosten, verkrijgbaar bij Bram Doeves,
Bram Doeves, (
U vindt alle denksportrubrieken hier terug: Denksport
