Schaken is een spel van alle tijden en voor alle leeftijden. Uit de rijke schaakgeschiedenis komen veel prachtige partijen schaak, leuk om na te spelen, maar altijd interessant om van te leren! Deze week over: Frank Marshall
In zijn rubriek in de Nieuwe Leidse Courant van 9-11-69 memoreerde H. Slavekoorde Frank James Marshall (1877-1944): op 9-11-69 was het 25 jaar geleden dat Frank Marshall overleed. Wie kent hem tegenwoordig nog? vroeg Slavekoorde zich in 1969 af. Want Marshall leefde in een tijdperk waarvan alleen nog maar de allergrootste namen in de herinnering voortleven: Rubinstein, Lasker, Capablanca, Aljechin. Frank Marshall behoorde daar net niet bij, maar niettemin was hij van 1906-1936 de schaakkampioen van de VS, en in de VS was hij een bekende “schaakambassadeur” die in New York City de beroemde Marshall Chess Club organiseerde. Zijn stijl weerspiegelde zijn karakter: kleurrijk, stoutmoedig, vol humor en dat vertaalde zich op het schaakbord in het zoeken naar combinaties en valstrikken; het droge positiespel zinde hem allerminst en dat was vaak zijn zwakke punt tegen de genoemde allergrootsten van die tijd. Slavekoorde toonde in zijn rubriek nog eens twee van zijn combinaties, beide tegen Burn op uiteenlopende tijdstippen en plaatsen, waarvan hierna de eerste is overgenomen. De tweede flits komt uit dezelfde rubriek, en heeft betrekking op een partij die pas na 128 zetten op verbijsterende wijze werd beëindigd.
Na … Lg7 | Na Kb3, Dg2-g8+ |
Frank Marshall – Amos Burn 1-0, Parijs 1900. Frank werd vierde van 17 deelnemers, maar won wel van de nrs 1 en 2! Het is interessant om de kop van het eindklassement te laten zien van een toernooi dat nog in het teken staat van de “schaakromantiek”: het was aanvallen, via gambieten en offers, en als die doorsloegen was het winst, en anders werd er verloren, maar de remises waren nog heel erg schaars:
- Emanuel Lasker 14.1.1. 14,5
- Harry Pillsbury 12.1.3. 12,5
- Geza Maroczy 11.2.3. 12,0
- Frank Marshall 11.2.3. 12,0
- Amos Burn 11.0.5. 11,0
Na Lg7 gaat Frank combineren: Lxg6 fxg6; Dxg6 Pd7; Pg5 Df6; Th8+ en 1-0!!
Istvan Bilek – Wolfgang Heidenfeld 0,5-0,5, Lugano 1968, voorronden Olympiade. Bilek speelde voor Hongarije, hier in de match tegen Ierland, die met 3,5-0,5 werd gewonnen, maar het had 4-0 moeten zijn. Bilek had na 10 uur moeizaam manoeuvreren de winnende diagramstelling bereikt; toen geloofde hij het wel en speelde zorgeloos c3-c4, waarna zijn tegenstander à tempo Dg3+ speelde, een dubbele aanval op koning en ongedekte dame, dus Dxg3 of? en het was pat op de 128e zet!!
Bram Doeves (
Bekijk hier alle schaakcolumns: www.zoetermeeractief.nl/sport/schaakrubriek