Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: Spiralen van hoop.
We praten over liefde. Een blad, een handvol zaad — begin hiermee,
leer mondjesmaat wat het is om lief te hebben.
Eerst een bad, een regenbui, dan een ander die ontvangt wat je
van een blad hebt geleerd, wat door een regenbui is gerijpt.
Geen gemakkelijk proces, begrijp dat;
het kan een leven kosten, zoals bij mij, en nog
heb ik het niet onder de knie — dat liefde een keten van liefde is,
zoals de natuur een keten van leven is.
Truman Capote, The Grass Harp (1951)
Praten over de liefde. We doen het graag. Net als over vrede en recht. Onlangs was ik in Kijkduin. Ongewild ving ik flarden van gesprekken op. De mensen zaten hutjemutje op elkaar. Naast alle prietpraat viel me op dat er veel werd gesproken over relaties. Daarbij figureerden ook die 'grote woorden'. Want het hoeft als het over recht en vrede gaat, niet meteen te gaan over politiek. Ook in relaties speelt dat. Om me heen hoorde ik van alles. 'Ik vond het zo oneerlijk van hem, zo onrechtvaardig!' 'Ze maakt een potje van haar leven, ze weet niet wat liefde is.' 'Eindelijk vrede. Ze hadden eeuwig ruzie samen!' Ondertussen las ik liggend in het zand een boek. Luisterend naar het ruisen van de zee.
Al lezend stuitte ik op de hierboven aangehaalde woorden van Truman Capote, de grote Amerikaanse schrijver wiens leven nog niet zo lang geleden werd verfilmd. Hij was een gevoelig man, die ontroerend kon schrijven over de liefde. Zoals in bovenstaand citaat uit The Grass Harp, in het Nederlands vertaald als De grasharp. Het gaat over een jongen die ontdekt dat de natuur een leermeester is. En dat de cyclische aard van het leven niet zonder vooruitgang is. Het leven is geen cirkel, maar eerder een spiraal waarin alles steeds weer opnieuw begint. Maar dan steeds net even anders. De liefde als evoluerende keten van succes en mislukking, zoals ook de natuur dat is. Een treffende gedachte. Donker realistisch, maar niet zonder hoop.
Blogschrijver: Karl van Klaveren
De Zoetermeerders die mee schrijven aan deze column komen uit twee groepen die regelmatig schrijven over zingeving. Dit zijn ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer' en initiatiefgroep ‘Buiten de lijntjes’. De werkgroep ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer’ heeft zich tot doel gesteld door middel van interviews levensverhalen van (jong)senioren te verzamelen. De initiatiefgroep 'Buiten de lijntjes’ is gehuisvest in de Adventskerk aan het Wilhelminapark. Zij willen buiten de kaders denken en een breed scala aan activiteiten organiseren rond zingeving.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
