Huiscolumnist Adri Smits bekijkt het Zoetermeerse nieuws op geheel eigen wijze. Nieuws kan hem ontroeren, verbazen, ergeren of doen verzuchten. Met zijn humor weet hij zaken echter feilloos te relativeren. Deze week: Zien en dan geloven.
Mooi hé. De gemeente Zoetermeer wil gaan praten met zijn inwoners over van alles en nog wat als het maar te maken heeft met het iedereen naar de zin maken. Hoewel wettelijk vastgelegd, lijkt het toch dat de gemeente doet voorkomen dat ze plotseling geïnteresseerd is in hoe de inwoners denken over een knibbel knabbel eigen huisje, hoe krijg ik iedereen op de fiets of achter de rollator, maar vooral geen parkeerplaats aanleggen, hoe moet de lamp uit en toch maar de kaarsen in de fik, hoe stoppen we het hoesten want het vervuilt de leefomgeving zo, hoe krijgen we meer of veel meer gemeentelijke belastingen binnen en wie duwt morgen de rolstoel van de oud-wethouder. De inwoner mag over al die dingen meepraten. Met de nadruk op praten. Veel, vaak en lang. Persoonlijk ben ik bang dat de inwoner verwacht dat er echt naar hem, haar of hijzij geluisterd wordt en dat dan terugziet in uitgevoerd beleid. Het zou zo maar eens wederom tot teleurstellingen kunnen leiden en weer boosheid over - en achterdocht naar de overheid.
In een buurgemeente is er al een meedenkpraathoofdpijnsessie geweest met inspraak door inwoners en de gemeente heeft inderdaad geluisterd, maar meer ook niet. Natuurlijk kun je niet iedereen zijn zin geven maar een beetje zou al helpen. Ik zou zeggen, geef je op om mee te denken en veel te praten. Maar doe mij een lol, zorg voor een meetbare terugkoppeling (lees zichtbare uitvoering) over de afhandeling van de ingebrachte ideeën. Als de gemeente doet wat de inwoner inbrengt ga ik in lingerie de auto van…nee, toch maar niet, stel dat de gemeente mij in lingerie wil zien.
Adri Smits
Afbeelding: Freepik
Elke dag het Zoetermeerse nieuws in uw mailbox? Blijf op de hoogte van het laatste Zoetermeerse nieuws en meldt u aan voor onze nieuwsbrief!
