Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: Het is wat het is.
Dat hoor ik mezelf zeggen wanneer ik iets moet accepteren wat ik heel moeilijk vind. Wetende dat iets niet anders kan. Dat ik het moet incasseren, zoals dat nu eenmaal soms bij het leven hoort.
Je zou er een soort gelatenheid in kunnen horen of een puur verstandelijke benadering, maar dat is niet wat ik bedoel. Het is een soort eindconclusie na een proces van me er tegen verzetten, het proberen te veranderen of willen dat het anders is dan het is. Dat betekent dat allerlei emoties voorbij komen. En dat ik het proces doorloop van gevoelens van ontkenning, opstandigheid, marchanderen, frustratie, boosheid, verdriet en tenslotte aanvaarding.
Het is belangrijk om die gevoelens niet weg te drukken. Maar juist angst, verdriet of wat dan ook toe te laten, er ruimte voor te maken, met respect en vriendelijkheid voor jezelf. Als het er mag zijn, als je het erkent, dan wordt de lading ook minder en komt er meer rust.
Als je iets accepteert of aanvaardt, hoeft dat niet te betekenen dat je b.v. een verlies voor eens en altijd aanvaard hebt. Want door een gebeurtenis kan de pijn van het verlies weer worden opgeroepen en kun je weer opnieuw het proces doorlopen.
Wat ook meespeelt bij het proces van accepteren is, hoe anderen erop reageren. Ik weet niet hoe het voor jou is, maar het is best moeilijk om er echt te zijn voor de ander, die verdrietig en misschien wel wanhopig is. Hoe groot is de verleiding dan om iemand te troosten door een oplossing te willen bieden of om het te relativeren. Of om iemand te willen opbeuren of af te leiden.
Waarom doen we dat? Troosten is moeilijk omdat je het niet op kan lossen voor de ander en dat geeft een gevoel van machteloosheid. Machteloosheid is iets wat we zelf vaak moeilijk kunnen verdragen.
Wat iemand écht helpt is luisteren, ‘ simpelweg ‘ luisteren. De ander de gelegenheid geven om zijn/haar verhaal te doen, zijn verdriet te uiten. Laten merken dat je er voor de ander bent. Het doel van troosten is niet het oplossen van het probleem, maar het bieden van steun.
Wil je hier met anderen over doorpraten, dan kan dat bij het eerstvolgende Zinvol Gesprek op vrijdag 31 mei van 16.00 – 17.30 uur, in buurttuin de Zoete Aarde, Broekwegzijde 195 te Zoetermeer.
Graag van te voren opgeven via
Blogschrijver: Helen de Roos
De Zoetermeerders die meeschrijven aan deze blog maken deel uit van de themagroep 'Zingeving' van Jong Senioren Zoetermeer. De themagroep stelt zich ten doel om levensverhalen van (jong)senioren in Zoetermeer te verzamelen en met elkaar te delen. Op dit moment vindt dat plaats in de vorm van een tweemaandelijks 'Zinvol gesprek' waar iedere (jongs)senior welkom bij is.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
