Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: WaarHet (laten) schrijven van je levensverhaal kan heilzaam én leuk zijn.
Af
gelopen januari schreef ik in het kader van deze blogserie een verhaaltje over Christina die haar levensverhaal laat optekenen. Het doet haar goed, want ze zegt dat ze daardoor milder naar zichzelf is gaan kijken. Er zijn nu plannen om deze dienst die door de Zoetermeerse vrijwilligersorganisatie UVV wordt aangeboden, op een nieuwe leest te schoeien. De kern daarvan is dat zowel meer vertellers als schrijvers deze dienst gaan benutten. En de grootste uitdaging is daarbij wellicht om potentiële vertellers over de drempel te helpen. Want er zijn vast veel mensen die over hun leven zouden willen vertellen, maar tegelijkertijd denken ‘wie zit daar nou op te wachten’. En dat is jammer, want het kan erg heilzaam zijn om het wél te doen zoals de casus van Christina aantoont. En in de nieuwe opzet is het daarnaast de bedoeling om een collectief van schrijvers op te zetten, zodat die elkaar kunnen steunen en inspireren.
Waarom is je levensverhaal vertellen eigenlijk goed voor je? Voor enkele antwoorden daarop put ik uit enkele uitspraken uit het boek ‘De betekenis van levensverhalen’ van Ernst Bohlmeijer e.a. Om te beginnen biedt het vooral de oudere generatie voor wie de dood naderbij komt, de gelegenheid om dingen die je niet lekker zitten, nog eens op een rijtje te zetten en aan te pakken. Het proces van vertellen/schrijven helpt daar ook bij want het maakt dát je en ‘breder’ kijkt en creatiever bent. Maar ook voor jongere generaties kan het vertellen van je levensverhaal nuttig zijn, omdat je dan bewust de ‘tussenstand’ daarvan opneemt. Dat bied je in potentie de mogelijkheid om je leven waar nodig bij te sturen. Bohlmeijer noemt nog een nuttig aspect met betrekking tot levensverhalen, en dat is het belichten van wat hij noemt ‘schokkende gebeurtenissen’ in je leven. Het verlies van bijvoorbeeld een dierbare, een ernstig ongeluk, een ernstige ziekte, een depressie; allemaal veroorzaken ze een soort breuk in je leven die je ‘een ander mens’ maakt. Het is dan de kunst om jezelf als het ware opnieuw uit te vinden. Schrijven en vertellen over deze gebeurtenissen kunnen helpen. Ze brengen je namelijk weer in contact met de (innerlijke) krachten waarmee je je leven weer op het spoor kreeg. Hoe dan ook, Ernst toont aan dat het maken van levensboeken zich zeker niet hoeft te beperken tot de oudere generatie.
Levensverhalen maken kan ook gewoon leuk zijn, bijvoorbeeld als je een soort geschreven erfenis na wilt laten voor je (klein)kinderen. De praktijk leert tot slot dat er allerlei verschillende soorten vertellers en schrijvers zijn, en dus ook uiteenlopende levensboeken zijn. Wellicht voelt U zich om welke reden dan ook aangetrokken tot het vertellen van uw verhaal en/of het schrijven van een levensboek. Of wilt U (ook) anderszins helpen deze dienst uit te bouwen?
Zo ja, neem dan contact op met de UVV-Zoetermeer;
Mail:
Blogschrijver Rob Oele
Jong Senioren Zoetermeer
www.jongseniorenzm.nl
Vrijzinnig Zoetermeer
www.vcgz.nl
De Zoetermeerders die meeschrijven aan deze blog maken deel uit van de themagroep 'Zingeving' van Jong Senioren Zoetermeer. De themagroep stelt zich ten doel om levensverhalen van (jong)senioren in Zoetermeer te verzamelen en met elkaar te delen. Op dit moment vindt dat plaats in de vorm van een tweemaandelijks 'Zinvol gesprek' waar iedere (jongs)senior welkom bij is.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
