 |
| Dylan van Wageningen tekent zijn eerste contract bij Sparta. Bron: Sparta Rotterdam |
Sparta-talent Dylan van Wageningen (20) maakte dit seizoen zijn debuut in de Eredivisie. Hij werkt hard aan zijn voetbalcarrière, maar debuteerde dit seizoen ook als trainer: hij had FC Zoetermeer onder 18-1 onder zijn hoede en werd meteen kampioen in de 6e divisie. Hij blikt terug op het seizoen.
Een typische trainingsavond op het sportpark aan de Scheglaan in Rokkeveen. Kinderstemmen en kletterende noppen vagen langzaam weg als een uitgelaten jeugdteam de kleedkamers op heeft gezocht na een training in zacht, bewolkt weer. Dylan van Wageningen komt zitten aan de picknicktafel, die tussen de kantine en het hoofdveld in staat. Terwijl zijn ploeg aan de oefenvormen van de warming-up begint, neemt Dylan de tijd om terug te kijken op een bijzonder voetbaljaar. Na op zijn elfde te zijn gescout bij DSO, tekende hij in april zijn eerste profcontract en maakte hij zijn debuut in het eerste. Een beloning voor bijna tien jaar hard werken in de jeugdopleiding.
Een leerzaam seizoen
“Voor mij was het dit jaar allemaal nieuw. Ik kreeg de vraag van Peter om deze ploeg te coachen en ik heb gelijk ja gezegd - al heb ik wel eerst gevraagd of mijn broer Daan het goed vond, hij speelt in het team. Ik heb geprobeerd om de trainingen en tips die ik bij Sparta zelf krijg over te brengen op ‘die gasten’, want ik leer veel van ex-profs en van hoofdcoach Maurice Steijn (die onlangs naar Ajax verkaste, red.). En als ik naar het resultaat kijk, is dat wel aardig gelukt, denk ik”, vertelt hij met een bescheiden lach.
Het was een leerzaam eerste seizoen als trainer. Dylan vindt dat hij sommige zaken toch heeft onderschat. “De groepsdynamiek en de randvoorwaarden. Appjes van spelers, afmeldingen op het laatste moment of spelers die moeten werken op trainingstijden. Dat zijn dingen waar ik niet aan gewend ben, ik zit al zo lang in een professionele organisatie. En in het begin was het wat ongemakkelijk om de aandacht te pakken. Ik denk dat ik zelf de grootste stap heb gemaakt in het spreken voor een groep en om een leider te zijn. Je ideeën overbrengen op een spelersgroep was ook lastiger dan gedacht. Bij deze dingen heeft assistent Niels Klaassen me dit seizoen goed geholpen.”
Het trainerschap brengt volgens Dylan ook voordelen voor zijn carrière als speler. Hij legt uit dat het handig is om in gedachten te kunnen houden hoe een trainer naar een spelersgroep kijkt. “Je hebt als trainer een heel andere positie in de groep dan als speler. Ik weet nu ook wat een trainer fijn vindt om te zien of wat hem juist irriteert. Daar kan ik in mijn eigen trainingen rekening mee houden.” Wat ziet Dylan zelf graag zijn spelers doen? “Ik zie ze graag hard werken en voornamelijk de bal op de grond houden. Ik hou van verzorgd voetbal met af en toe een actie, maar niet te veel gekke dingen. Zakelijk voetballen, eigenlijk.”
 |
 |
| Dylan in de dug-out tijdens een wedstrijd | Op de training met Daan van Wageningen (l) en Björn Dijk (r) |
De Dylan van Wageningen-stempel
Intussen schuift Peter Lieffering van Voetbalzaken FC Zoetermeer aan. Hij zag Dylan regelmatig naar wedstrijden van de ploeg van zijn broer kijken en vroeg na een tijd of Dylan interesse had om een rol te spelen bij de trainingen. Zo is het balletje gaan rollen. Peter is in zijn nopjes met Dylan. “De resultaten liegen er niet om, dit is echt heel goed. Dit was al een ploeg met goede voetballers, maar Dylan heeft er zijn eigen Dylan van Wageningen-stempel op kunnen drukken. Hij heeft de spelers heel goed weten te motiveren en verbeteren door echt voor de groep te gaan staan.” Hij ziet volwassenheid in dit team van tieners: “Dylan heeft de ploeg ‘voetbalvolwassenheid’ bijgebracht, een belangrijke stap voor deze talentvolle groep. Hierdoor hebben al veel spelers hun debuut mogen maken in hogere teams.” Dylan hoort het verhaal aan en lacht: “Dat zijn mooie woorden.”
Smaakt dit succes naar meer? “Ja, zeker! Ik was niet van plan om te gaan stoppen”, zegt Dylan overtuigend. “Volgend jaar word ik trainer van het onder 23-team, samen met Ferdi Macnack. Dat is een nieuwe uitdaging met gasten van mijn eigen leeftijd. Ik wil gewoon doorgaan en een stapje omhoog maken.”
Stappen omhoog maken
Die stappen omhoog hoopt Dylan het komend seizoen ook als speler bij Sparta te maken. Afgelopen seizoen mocht de middenvelder tegen Heerenveen zijn debuut maken. Dylan straalt. “Dat was een mooi moment. Het is iets dat ik niet ga vergeten en het smaakt zeker naar meer.” Volgend jaar hoopt hij meer minuten te gaan mogen maken. “In de voorbereiding sluit ik aan bij het eerste en dan is het zaak om mezelf te bewijzen. Mijn doel is dat ze op mijn positie niet een andere speler kopen, maar dat ze voor mij kiezen. Dat moet ik voor elkaar gaan boksen. Lukt het niet, dan speel ik gewoon nog een jaar in Jong Sparta en probeer ik zoveel mogelijk mee te trainen bij het eerste. Dan proberen we het het jaar daarop gewoon weer.”
Peter roemt deze volwassen, nuchtere houding. “Dat is die volwassenheid die hij ook op de spelers overbrengt. Veel jongens denken dat ze er al zijn als ze hebben gedebuteerd bij een hoger team. Dylan is dan de eerste die zegt: ‘ruik eraan, proef eraan, maar werk ervoor’. Dat maakt Dylan mooi.”
“Je kunt niet eeuwig profvoetballer zijn”
Terwijl Dylan als speler behoorlijk aan de weg timmert, ziet hij richting de toekomst zeker een rol voor zich weggelegd als trainer. “Mijn ambitie is om na een mooie voetbalcarrière ook trainer te worden, al had ik dat 3 jaar geleden vast niet gezegd. Na de ervaring van dit jaar heb ik gezien dat een ploeg trainen iets moois kan zijn. Ik focus me wel eerst op mijn carrière als speler, daarin wil ik het hoogst haalbare halen. Daarna is het zeker een optie om mijn papieren te halen en zie ik het zitten om hoofdtrainer te worden, want het leven duurt hopelijk een stuk langer dan je carrière als speler. Je stopt rond je 35ste of het kan ineens voorbij zijn door een rare blessure. Daarom volg ik gewoon een opleiding Sport en Coaching en doe ik nu als trainer ervaring op.”
Een profvoetballer als trainer is voor een amateurclub iets prachtigs, voegt Peter hieraan toe. “Iedereen hier wil profvoetballer worden en hier staat een hele nuchtere jongen die dit heeft bereikt en er niet eens mee te koop loopt. Dat maakt Dylan tot wie hij is, en hij kan het goed overdragen op spelers. En dat terwijl hij pas 20 is, geweldig. En hij heeft natuurlijk een geweldig netwerk.”
Hard werken
“Afgelopen seizoen zijn we met het team een paar keer in het Sparta-stadion geweest voor een sessie met de krachttrainer van het eerste”, noemt Dylan als voorbeeld van dat netwerk. “Onze spelers konden tijdens de training in de skybox naar het veld kijken. Dat moet toch extra motiveren.”
Met de motivatie zat het dit seizoen wel goed. Dylan heeft hard werk en volwassenheid toegevoegd aan een getalenteerd team. “Als spelers lopen te ‘kloten’, dan laat ik ze dat duidelijk weten. Als je hard werkt, dan speel je. Die instelling paste wel goed, want de spelers waren gretig.”
Dylan gaat er nog eens goed voor zitten als hij afsluit met één van de hoogtepunten van dit seizoen, een voorbeeld van die mentaliteit. “Dat was de uitwedstrijd tegen Jodan Boys, in de kwartfinale van de beker. Die jongens speelden een divisie hoger, maar die wedstrijd wonnen we met 2-1 door passie en strijd. In de laatste 15 minuten pompten zij alleen maar ballen naar voren, en wij waren met 5 verdedigers alleen maar aan het werken en strijden. Iedereen fanatiek, veel schreeuwen... die wedstrijd blijft me wel bij. Dat was goed voor de teamgeest, we vierden toen wel een feestje in de kleedkamer.”
Tekst: Lo van Eck
Kijk voor meer sportnieuws op onze sportpagina: sportnieuws of op het overzicht sportevenementen
Zelf sporten? Zie ons overzicht sportaanbieders en alle sportcursussen op een rij.
