Huiscolumnist Adri Smits bekijkt het Zoetermeerse nieuws op geheel eigen wijze. Nieuws kan hem ontroeren, verbazen, ergeren of doen verzuchten. Met zijn humor weet hij zaken echter feilloos te relativeren. Deze week: Geen berg te hoog.
Buytenwegh is in rep en roer. Of moet ik zeggen dat ze als een berg opzien tegen alweer een plan in de buurt van. Want er komt misschien wel een heuvel met fietspad. Een berg genoemd in de verbeelding van de voorovergebogen fietser herkenbaar als renner, in kleurrijke kleding geperst, met dank aan het Kerstversevet zodat duidelijk zichtbaar is: die berg moet er komen. En dat in de hele grote achtertuin van de Buytenweghers. Voor hen, voor wie normaal gesproken geen berg te hoog is, zit deze nog onzekere berg blijkbaar aardig in de weg. Weg ermee, althans dat is het idee achter de gestarte petitie. Het idee alleen al om een weg met een stijgingspercentage van 5% te willen aanleggen naast een bestaande stellage die nog veel steiler is. Het gaat steeds meer bergafwaarts met het gezonde verstand. Overigens is zo’n bergje van wel 200 meter met een afdaling van 5% levensgevaarlijk. Een fietser met een dergelijke neerwaartse beweging en de wet van de zwaartekracht, is een bedreiging voor de veiligheid. En de aanname is dat als er teveel van dat soort afdalers komen, het ook voor veel overlast zal zorgen. Maar veel gevaarlijker dan en meer overlast gevend op diezelfde fietspaden zijn de loslopende honden, vier mensen die doof keuvelend naast elkaar wandelen, buggy’s als onderdeel van te grote gezinnen met ADHD kinderen op zoek naar buitenlucht die ruimschoots aanwezig is door de paardedrollen vol tetanusbacteriën die achteloos op datzelfde pad zijn achtergelaten.
Ho, ho, ho (citaat), wat ik bedoel te zeggen is: Wie ervaart er nu overlast van wie?
Voor mij is het argumenteren met bestemmingsplannen, natuurbescherming en kindvriendelijkheid meer steekhoudend dan overlast. Want overlast riekt naar persoonlijk belang.
Jaren lang iedereen zijn mening laten geven en meepraten over plannen zijn we in Nederland al zo lang gewend. Polderen nemen we dat. En zo’n petitie staat als een berg in die polder.
Gaan we omhoog, omlaag of… er omheen? Zeg jij ook eens wat.
Adri Smits, meer lezen van Adri Smits: adrismits.auteursblog.nl
